Op een warme zomerdag moest ik, omdat mijn vriendin op zakenreis was, zelf eten gaan kopen. Bij toeval ontmoette ik Konomi, mijn jeugdvriendin die naast mij woont. Vroeger waren we close met elkaar, maar hoe ouder we werden, hoe meer we uit elkaar groeiden. De laatste keer dat ik haar zag was ongeveer tien jaar geleden op een feestje in Tokio. Konomi wordt ouder en mooier. Ze lijkt hier te werken, dus ze zal een korte tijd blijven. Toen we elkaar weer ontmoetten, nodigde ik haar uit om na het werk uit te gaan drinken. Op de terugweg van de pub wilde ze bij mij thuis langskomen om te spelen, waarbij ze zichzelf er altijd aan herinnerde dat Konomi haar jeugdvriendin was, zodat er niets zou gebeuren. Maar alles gebeurde precies zoals ik vreesde. Omdat Konomi dronken was, kon ik haar niet alleen naar huis laten gaan, mijn huis had maar één bed. We konden allebei niet slapen, we praatten over dingen van toen we nog kinderen waren, hoe we beloofden te trouwen als we groot waren... Onze beide emoties vermengden zich en overschreden de grens. Vanaf die dag woonden we samen gedurende de drie dagen dat ze hier was. Op de vierde dag, toen ik wakker werd, kon ik Konomi niet meer zien, er was niets meer, alles was als een droom.
